Ułatwienia dostępu

  • Skalowanie treści 100%
  • Czcionka 100%
  • Wysokość linii 100%
  • Odstęp liter 100%
Web Accessibility plugin by DJ-Extensions.com
Przejdź do treści
Stowarzyszenie Teologów Moralistów

Stowarzyszenie Teologów Moralistów

  • StowarzyszenieRozwiń
    • Zarząd
    • Komisja Rewizyjna
    • Członkowie
    • Statut
    • Sprawozdania STM
    • Historia (do 2007)
    • Konkurs
  • Zjazdy STM
  • „Teologia i Moralność”
  • Forum BioetyczneRozwiń
    • Opinie
    • Bioetyka KEP
  • KontaktRozwiń
    • Konto STM
Stowarzyszenie Teologów Moralistów
Stowarzyszenie Teologów Moralistów
Strona Główna / Publikacje /
Publikacje

Książka „Świadek Ewangelii Nadziei” (red. o. prof. Andrzej Derdziuk)

05/05/201713/06/2023

Okres po Soborze Watykańskim II w teologii moralnej stał się okazją do podejmowania rozmaitych prób jej odnowy w zakresie podejścia metodologicznego i sposobu przekazu szerszemu gronu odbiorców. Teologia jako nauka karmiona w większym stopniu treścią i duchem Pisma Świętego, winna prowadzić cały Kościół do doskonałości życia w miłości i przynosić owoce świętości dla świata. Uczestniczący w tym procesie odnowy teologowie byli z jednej strony zdezorientowani szybkimi przemianami w zakresie uprawianej dyscypliny, z drugiej byli obdarowani ogromnym kapitałem zaufania w wytyczaniu nowych dróg przekazywania treści moralnych Ludowi Bożemu. Wymagało to nie tylko wielkiej erudycji i znajomości tradycji, ale też odwagi w podejmowaniu nowych wyzwań i odpowiadaniu na właściwie odczytywane znaki czasu.

Do takich ludzi obok kardynała Karola Wojtyły, biskupa Stanisława Smoleńskiego oraz księży profesorów Stanisława Olejnika i Franciszka Greniuka, zasłużonych na polu odnowy teologii moralnej w Polsce, niewątpliwie należał ks. prof. Janusz Nagórny (1950-2006). Choć był od nich młodszy i należał do kolejnego pokolenia teologów, to jednak przez swoją wielką miłość do Pisma Świętego i Kościoła oraz przez ogromny szacunek dla swoich mistrzów, stał się dla polskiej teologii moralnej opatrznościowym mężem Bożym który aktywnie współtworzył środowisko uprawiania teologii moralnej i wskazywał nowe płaszczyzny jej rozwoju. Cennymi cechami osobowości Nagórnego była nie tylko jego wielka inteligencja i oczytanie w literaturze, ale też wspaniała zdolność wyczuwania nastrojów ludzi i rozumienia sensu dziejów oraz niezwykła umiejętność łączenia różnych środowisk w zabieganiu o odczytanie orędzia Ewangelii. Ks. Janusz gromadził grono przyjaciół i uczniów w pogłębianiu nauki moralnej i zarazem dbał o jej przekaz do szerokiego grona odbiorów w Kościele i świecie. Nie tylko uprawiał naukowy dyskurs teologiczny, lecz też praktycznie przeżywał wraz z innymi w Kościele Dobrą Nowinę w zakresie moralności objawionej przez Boga.

Przejęta przez niego i rozwinięta oraz szeroko rozpropagowana idea Nowego Przymierza pozwoliła mu na właściwe odczytanie orędzia Jezusa Chrystusa w świetle mentalności okresu posoborowego. Odważnie podejmując wymiar trynitarny i twórczo rozwijając wymiar teologiczny moralności społecznej, ks. Nagórny stał się oryginalnym lektorem posłannictwa świeckich w świecie, odczytując je razem z milionowymi zastępami ludzi wierzących współpracujących z nim w rozmaitych gremiach naukowych i odbierających jego przekaz rozpowszechniany w postaci popularnych artykułów a także felietonów oraz audycji radiowych i telewizyjnych.

Uczestnicząc w gronie osób odpowiedzialnych za kształt nauki w Polsce, jako członek Polskiej Komisji Akredytacyjnej, Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych oraz Ministerialnej Komisji Egzaminacyjnej, ks. Nagórny potrafił zyskać znaczący autorytet nawet wśród ludzi, którzy z rezerwą odnosili się do Kościoła. Jako przewodniczący Stowarzyszenia Polskich Teologów Moralistów był bardzo szanowany i lubiany przez starszych profesorów, którzy widzieli w nim przyjaciela dowartościowującego ich dotychczasowe dokonania i dostrzegającego ich świadectwo wierności przez zauważanie ich jubileuszy i rocznic. Młodsi koledzy i koleżanki dostrzegali w nim autorytet przewodnika na drogach kariery naukowej i jednocześnie człowieka, który był wierny w przyjaźni i życzliwy w odnoszeniu się do ludzi.

Jako nauczyciel akademicki Nagórny zachwycał elokwencją podczas wykładów, oraz odważnie zabierał głos, w kwestiach, które dla innych wydawały się niewygodne. Choć trudny i wymagający na egzaminach, cieszył się gronem studentów którzy wybierali jego seminarium promotorskie, bo wiedzieli, że Profesor wymagając, jednocześnie pomaga w rozwijaniu intelektu, serca i woli. Jego publiczne wypowiedzi jako cenionego komentatora bieżących sprawa Kościoła i państwa, były oczekiwane przez wiele osób pragnących zyskać drogowskazy wśród trudnych spraw transformacji ustrojowej i przemian polityczno-społecznych w Polsce przełomu XX i XXI wieku. Największy zasięg oddziaływania zyskiwał w tym zakresie przez nagrania w Radio Maryja.

Tworząc lubelską szkołę teologii moralnej, przez czternaście lat sprawowania funkcji dyrektora, Nagórny zgromadził grono współpracowników, stawiając wysokie wymagania merytoryczne i wskazując drogi rozwoju naukowego. Instytut Teologii Moralnej stał się pod jego kierownictwem autentyczną wspólnotą osób zespolonych pragnieniem pogłębiania wiedzy i jej przekazywania Kościołowi i światu. Będąc „duszą” towarzystwa, Janusz gromadził nas często na kolacje i dyskusje, które podejmowały ważne sprawy, poszukując ich rozumienia w świetle Ewangelii. Lojalność i troska „Szefa” o promocję młodej kadry sprawiały, że chętnie dzielił się on swymi inspiracjami badawczymi i inicjował nowe ujęcia problematyki moralnej. Wspierał też kolegów w procesie dyplomowania ich uczniów, udzielając cennych wskazówek i recenzując postępy naukowe.

Jako autentyczny twórca i nauczyciel teologii moralnej, ks. Nagórny zapoczątkował i ukierunkował badania w zakresie metodologii teologii moralnej, teologii moralnej społecznej, katolickiego ujmowania zagadnień życia i zdrowia oraz posłannictwa wiernych świeckich. Będąc doskonałym znawcą nauczania św. Jana Pawła, ks. Janusz twórczo je rozwijał i ubogacał swoimi przemyśleniami. Papież Polak znał go osobiście i ceniąc jego publikacje, czytał je i dzielił się wrażeniami z tej lektury ze swoim współpracownikom.

Ks. Nagórny był świadkiem Ewangelii nadziei na wszystkich etapach swego życia. Pierwszym okresem były lata dziecięcej tułaczki, gdy wraz z rodziną musiał opuścić rodzinny Korczów zajęty przez władze sowieckie w ramach „wyrównywania granicy”. Wychowywał się w środowisku mieszkańcw Państwowych Gospodarstw Rolnych, gdzie wprawdzie ojciec Janusza był dyrektorem, ale dzieci musiały dojeżdżać do dalekiej szkoły przez bezkresne pola tomaszowskiej ziemi. Od dzieciństwa też Janusz zmagał się z gruźlicą płuc i spędził wiele tygodni w szpitalach i sanatoriach, wykorzystując ten czas na intensywną lekturę klasyków literatury światowej.

Podjąwszy decyzję o wstąpieniu do seminarium duchownego w Lublinie, naraził się władzom komunistycznym, czego wyrazem było szykanowanie jego rodziny przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Zdolny kleryk zwracał uwagę swoich wychowawców, którzy widzieli w nim materiał na duszpasterza i naukowca, ale też budził zazdrość w ludziach, którzy nie mogli znieść, że młody chłopak z PGR wyrasta ponad przeciętność. Jako młody duszpasterz w zamojskiej kolegiacie gromadził przy sobie grono zdolnej i aktywnej młodzieży, która widziała w nim charyzmatycznego kaznodzieję i katechetę oraz świetnego organizatora, a nade wszystko człowieka z wielkimi aspiracjami, który potrafił zapalać innych do tworzenia autentycznej wspólnoty i zawierania przyjaźni. Niekonwencjonalny styl bycia i ubioru powodował opór osób przywiązanych do tradycji, ale wzbudzał podziw i uznanie młodych, gotowych do współdziałania ze swoim duszpasterzem.

Ostatnim etapem duchowego i naukowego dojrzewania ks. Nagórnego było egzystencjalne zmierzenie się z cierpieniem, o którym wcześniej uczył w trakcie wykładów, kazań i w tekstach publikacji. Myśli zapisane w Testamencie duchowym odzwierciedlają jego gotowość do pełnienia woli Bożej w każdych okolicznościach i świadczą o duchowym zmaganiu się z nieuleczalną chorobą, która stawiała pytania jego wierze i intelektowi. Nie przyjmując środków uśmierzających ból, znosił go z poddaniem się zamysłom Bożym i odważnie szedł na spotkanie krzyża. Mimo słabnących sił, nie poddawał się i do końca był aktywny naukowo oraz świadomy swej misji świadczenia o Chrystusie wśród bliskich a także milionów radiosłuchaczy modlących się o jego uzdrowienie.

Wydaje się, że jednym z sekretów prostej i głębokiej wiary Nagórnego była jego pobożność maryjna, którą rozwijał od dzieciństwa i pogłębił w czasie ostatniej choroby. Decyzję o podjęciu powołania kapłańskiego podjął podczas pielgrzymki na Jasną Górę w Częstochowie. Często można go było spotkać z różańcem w ręku i chętnie pielgrzymował do maryjnych sanktuariów. Matce Bożej poświęcał wiele swych kazań i konferencji, a także pisał na ten temat swoje publikacje oraz inspirował badania w zakresie maryjnego wymiaru moralności. Był świadkiem Ewangelii nadziei przez pokorne oddawanie się opiece Maryi, zawierzając jej swoje życie w parafialnym kościele w Tomaszowie Lubelskim pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej.

Niniejsza publikacja stanowi wyraz wdzięczności pracowników Instytutu Teologii Moralnej KUL, którzy poszukując sposobów zachowania pamięci o swym wieloletnim Dyrektorze, podjęli się zadania wydawania Dzieł wybranych ks. Nagórnego. Kolekcja liczy kilkanaście tomów wydawanych w Wydawnictwie KUL w Lublinie pod redakcją ks. dr hab. Krzysztofa Jeżyny i ks. prof. Jerzego Gocki SDB. By zachęcić do studiowania tych publikacji, zorganizowano specjalne sympozjum w dziesiątą rocznicę śmierci Profesora, podczas którego młodzi naukowcy podjęli trud opracowania poszczególnych działów jego twórczości teologicznej. Zawarte tu teksty są owocem lektury i zamyślenia nad poszczególnymi tomami Dzieł wybranych i mogą być pomocą w lepszym poznaniu dorobku naukowego ks. profesora Janusza Nagórnego.

W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować Dziekanowi Wydziału Teologii KUL ks. dr hab. Sławomirowi Nowosadowi, prof. KUL za poparcie inicjatywy i otwarcie spotkania w X rocznicę śmierci Nagórnego, a Dyrektorowi Instytutu Teologii Moralnej ks. dr hab. Tadeuszowi Zadykowiczowi, prof. KUL dziękuję za zgodę na przedsięwzięcie i napisanie Posłowia do niniejszej pozycji. Wyrażam z całego serca wdzięczność autorom zawartych w książce tekstów, którzy podzielili się swoim odczytaniem dorobku naukowego ks. Nagórnego i widoczną w treści artykułów fascynacją jego osobą.

Książkę będzie można nabyć na zjeździe Stowarzyszenia Teologów Moralistów w Nysie

Kliknij, aby zobaczyć

Nawigacja wpisu

Poprzedni Poprzedni
Niedziela Bożego Miłosierdzia
NastępnyKontynuuj
Zjazd STM 2017 – termin zgłoszeń i plan zjazdu

Newsletter Stowarzyszenia

  • Galeria
  • Przydatne linki
  • Polityka prywatności
  • Polityka plików cookies (EU)

© 2025 Stowarzyszenie Teologów Moralistów

Zarządzaj zgodami plików cookie
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych. Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
Zarządzaj opcjami Zarządzaj serwisami Zarządzaj {vendor_count} dostawcami Przeczytaj więcej o tych celach
Zobacz preferencje
{title} {title} {title}
Przewiń na górę
  • Stowarzyszenie
    • Zarząd
    • Komisja Rewizyjna
    • Członkowie
    • Statut
    • Sprawozdania STM
    • Historia (do 2007)
    • Konkurs
  • Zjazdy STM
  • „Teologia i Moralność”
  • Forum Bioetyczne
    • Opinie
    • Bioetyka KEP
  • Kontakt
    • Konto STM
Szukaj